หนัง Run มัมอำมหิต พาผู้ชมไปรู้จักกับโคลอี้ (เคียร่า อัลเลน) เด็กสาวไฮสคูลที่เหมือนเธอจะมีอาการป่วยเรื้อรังมากมายทั้งอาการหอบหืด ทั้งช่วงล่างอ่อนแรงจนต้องอาศัยวีลแชร์ในการดำเนินชีวิต เธอเติบโตขึ้นมาภายใต้การดูแลเลี้ยงดูของไดแอน (ซาร่า พอลสัน) ผู้เป็นแม่ ทั้งสองอาศัยในบ้านชนบทอันห่างไกลตัวเมือง จนกระทั่งช่วงเวลาที่โคลอี้กำลังจะต้องเข้าศึกษาต่อมหาวิทยาลัย เธอก็เริ่มค้นพบความผิดปกติของไดแอนที่น่าขนหัวลุก
หลังจาก 10 นาทีแรกที่หนัง Run มัมอำมหิตปูเรื่องราวแบบรวบรัดกระชับพอเข้าใจว่าไดแอนต้องเผชิญหน้ากับความหม่นเศร้าที่ลูกตัวเองมีอาการผิดปกติตั้งแต่กำเนิด การเลี้ยงดูลูกสาวด้วยตัวคนเดียวเป็นความลำบากเกินคาดคิด แต่ด้วยความรักเธอก็ยืนหยัดที่จะเลี้ยงลูกสาวคนนี้ราวกับไข่ในหิน จนกระทั่งโคลอี้เริ่มสงสัยในตัวยาที่เธอต้องรับประทานแทบทุกวัน ว่าฉลากยาที่แท้จริงนั้นเป็นชื่อแม่เธอ ไม่ใช่ชื่อของเธอ ความสงสัยของเธอไม่ได้รับการคลี่คลายอย่างง่ายดาย เมื่อหนังเลือกจะดัดหลังคนดูว่าอินเตอร์เน็ตในบ้านนี้ไม่สามารถใช้งานได้ แถมหนังยังอาศัยการแพนกล้องแบบให้เห็นเงาลางๆสุดทางเดินซึ่งปรากฏร่างทะมึนของไดแอนที่กำลังเฝ้ามองลูกสาวอยู่ราวกับปีศาจร้ายในมุมมืด
หลายครั้งที่โคลอี้พยายามค้นหาความจริงเกี่ยวกับตัวยา หนังก็ใช้เทคนิคทางภาพยนตร์สร้างความระทึกให้กับคนดูแทบนั่งไม่ติดเก้าอี้ ว่าโคลอี้จะได้รู้ความจริงเมื่อไหร่ และเธอจะโดนไดแอนจับได้หรือไม่ว่าเธอกำลังจะล่วงรู้ความจริง แต่ยิ่งโคลอี้เข้าใกล้ความจริงมากแค่ไหน ตัวตนที่แท้จริงของไดแอนก็เริ่มทวีความน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ
หนึ่งในฉาก Run มัมอำมหิตที่จัดได้ว่าสร้างความตื่นเต้นให้กับคนดูเป็นอย่างมากคือฉากที่โคลอี้ถูกขังเอาไว้ภายในห้องของตัวเอง เมื่อประตูห้องถูกปิดตาย เธอจึงต้องพยายามหนีออกมาทางหน้าต่าง แต่ด้วยอาการที่ช่วงล่างอ่อนแรงยิ่งทำให้คนดูลุ้นแทบตายว่าเธอจะพลัดตกจากขอบหลังคาบ้านหรือไม่ แล้วแผนการเปิดประตูห้องตัวเองจำสำเร็จไหม อาการป่วยของเธอจะเกิดกำเริบขึ้นมาเมื่อไหร่ และสุดท้ายที่จะเอาตัวรอดจากการดูแลคุ้มครองของไดแอนได้อย่างไรกัน
เมื่อหนังดำเนินมาถึงจุดไคลแม็กซ์หนังก็เล่นเอาคนดูลุ้นไม่หยุด ก่อนนำไปสู่บทสรุปที่เรียบง่ายและไม่ได้เกินเลยความเป็นจริงไปไกลแบบหนังระทึกขวัญหลายๆเรื่อง เท่านั้นยังไม่พอฉากสุดท้ายของ Run หนังก็ยังทิ้งวีรกรรมแสบๆของโคลอี้ไว้ให้คนดูสะใจและกระทืบเท้าเล่นๆให้สาแก่ใจไว้ด้วย